Zo, en dan is het eindelijk zo ver: 12 september. De dag waarop ik voor het eerst in mijn leven mag stemmen! En waar zit ik? Precies ja, in Keulen. Ik heb dus iemand voor mij moeten machtigen om in Nederland mijn stem uit te kunnen brengen. En toch vind ik dat best wel raar, ik kan vandaag niet zelf naar een stemhokje lopen en ik ben er dus ook niet zenuwwachtig voor (dat was ik in NL wel geweest!).

Goed, genoeg over de verkiezingen. Laat ik even wat vertellen over onze straat. Ik woon dus in een rijtjes huis in een doodlopend straatje, ik kan je vertellen dat dat ideaal is met kinderen! Aan de rechter kant naast ons woont een echtpaar met 2 dochters die iets ouder dan ik zijn (ze wonen er wel, maar ik heb ze nog nooit gezien). Aan de linkerkant naast ons heb ik geen idee wie er allemaal wonen. Ik geloof een vrouw en een man, en nog een hele oude vrouw. Maar eigenlijk kan ik dat niet met zekerheid zeggen: ik zie daar altijd andere mensen. Ik weet wel dat ze in ieder geval geen kinderen hebben en dat is ook goed te merken: de jongste vrouw die er woont rijdt ongeveer 10x per dag het straatje in en uit met haar auto op een kind-onvriendelijke manier... te hard dus.

Verder hebben we ook nog een soort onderburen, een stelletje van begin 30, zij hurende helft van de onderste verdieping van ons huis (de andere helft is mijn kamer en de kelder). De onderbuurvrouw is arts en werkt heel erg veel, die heb ik maarliefst al één keer gesproken. De onderbuurman werkt daarentegen níet! Hij komt uit Mexico en heeft hier geen werkvisum. Hij volgt hier een taalcursus en gaat vaak naar de sportschool, maar verder is hij altijd thuis. Omdat ik ook altijd van 9 tot half 3 vrij ben, en in de avond ook, had hij me aangeboden af en toe samen iets te gaan doen. Hij heeft me al in de avond de dichtsbijzijnde uitgaansstraat laten zien, daar kan jeop dinsdag avond om half 10 al over de koppen lopen... Verder kan ik echt heel goed met hem lachen, dus daar ben ik super blij mee! Ik hoef maar 2 stappen buiten de deur te zetten om een gezellig praatje te maken.

Ik heb hier natuurlijk niet alleen maar vrij, ik heb ook bepaalde taken. Ik dek 's ochtends de ontbijttafel, breng de oudsten naar school en de jongste naar Kindergarten,eenmaal thuis ruim ikallesvan het ontbijt weer op.'s Middags haal ik de kinderen weer af en breng ze naar huis. Tegen die tijd is de moeder meestal ookalweer thuis, en ben ik gewoon een helpende hand. Op maandag heb ik de kinderenna schooltijdtot +-8 uur in de avonden op woendag avond moet ik babysitten tot 10e. Als het was is hang ik dat tussen door even op, of strijk ik dat. En op vrijdag moet detrappen schoonmaken en moetik altijd het hele huis stofzuigen, dat is het stomste klusje van de week, want het huis is groooooooot! Daarentegen hoef ik op donderdag de kinderen niet naar school te brengen en ook niet op te halen, want dan werkt de moeder niet! :) En in het wiekend ben ik ook altijd vrij en kan ik dus doen wat ik wil, uitslapen bijvoorbeeld :D. (dat houdt over het algemeen in: slapen tot kwart over 8, daarna ben ik wakker..)

Op zich heb ik dus een vrij rustige week, maar afgelopen week slaat alles. Er waren een paar 'complicaties'. Marla heeft de afgelopen tijd een beetje ik-luister-lekker-toch-niet- en alles-is-stom- buien. Ze luistert op zulke momenten naar niemand meer en het enige wat ze doet is krijsen, schreeuwen en gillen. Haar ouders hadden daarom even goet met haar gepraat en gezegd dat als ze gewoon even een tijdje normaal zou doen en goed zou luisteren, ze de nieuwe step zou krijgen die ze graag wilde. Ze had dus ongeveer de hele week goed geluisterd, kreeg de nieuwe step...... en nu zijn de buien weer terug. Er wacht haar dus vanavond nog een leuk gesprekje met papa en mama .....

Dan vorige week donderdag: Melanie kwam net terug van het wegbrengen van de kinderen naar school en Kindergarten. Ze was nog geen 5 minuten binnen of de Kindergarten belde op. Kuno was over de voeten van een ander kind gestruikeld en met zijn kop tegen de rand van de deur geknald. Gevolg: een snee in zijn voorhoofd tot op het schedel, dit moest in het ziekenhuis gehecht worden.

Vorige week vrijdag: Melanie, ik en de kinderen kwamen terug van zwemles. Kuno wilde 'Aber ich will Rotebietensahahaft..' en pakte de nog volleglazen liter fles alvast van het aanrecht, op het moment dat Melanie zei dat ze bang was dat de fles een keer zou valleeee....... KLATSCH! valt de fles op de grond in duizend scherven en hondermiljoen druppels rodebietensap. De hele keuken was rood,het plafond en alle kasten en het behang, alles was rood van de bietensap. Kuno was natuurlijk heel erg geschrokken en begon heel hard de huilen, toen wilde hij van de 'Tatort' weglopen op zijn blote voeten, dat was natuurlijk niet zo'n slim plan vanwege al het glas. Ik heb hem dus maar naar boven getild en onder de douche gezet om alle rodebietensap weg te spoelen. Wat we in de keuken nog niet hadden gezien, maar wat ik pas in de badkamer zag, was dat Kuno een grote snee had over de volle breedte van zijn grote teen, en het was diep... Gellukig hoefde dit niet gehecht, maar kon het gelijmd worden.

Eergister: de kat Amla was lekker door het huis aan het springen en vrolijk aan het zijn, dus ik kijk even in de woonkamer waarom ze zo blij is: een muis! Amla had een grote dikke vette muis mee de huiskamer in genomen, en ze speelde er vrolijk mee. Nou is het probleem dan Amla muizen niet opeet, maar er eerst mee speelt, vervolgens in de mond doet, beetje deeltjes eraf knabbelt en vervolgens alles weer uitspuugt. Omdat ik niet zo'n zin had om 's avond nog muizen delen bij elkaar te moeten gaan sprokkelen besloot ik de muis te vangen. Wat eigenlijk heel makkelijk was: ze zat stijf van schrik stil en bewoog zich niet eens. We hebben hem weer vrijgelaten in de tuin.

Ik hoop heel erg dat deze week een beetje minder hectisch wordt, want het gevolg bij zowel mij als de ouders: we zijn allemaal lekker moe en hebben koppijn. Maar gelukkig is het dus absoluut niet saai hier! :D